اخیرا در برابر حرف هایی خوبی که می شنوم روش جدیدی انتخاب کرده ام و آن روش " به آدم عاقل یه بار میگن" است. مثال واضحش همان ماجرای دکتر محمدی و مضرات پفک و سرطان زا بودن کالباس و ... است. به آدم عاقل یک بار میگویند که اثر نیترات موجود در کالباس و سوسیس در ایجاد سرطان دستگاه گوارش کاملا ثابت شده است. و آدم عاقل بیخیال خوردن آنها میشود چون با نخوردن یک پفک ناقابل آسمان به زمین نمی آید اما در عوض آدم هم مدیون جسم و سلامتی خودش نمیشود.
دکتر محمدی با مدرک پزشکی اش که هیچ، حتی تمام آن دانشمندانی که یک عمر صرف کردند تا این قضیه را ثابت کنند را ردیف اگر کنیم، کدامشان به لقب شکافنده علوم ملقب شده اند؟! هیچکدام. شکافنده علم یا باقرالعلوم تنها و تنها لقب یک نفر است. یک نفری که همه این دانشمندان با همه کتابها و مقالات و ژورنالهایشان را هم که روی هم بگذاریم، باز هم به گرد پایش نمی رسند.
حالا همان یک نفر در جایی فرموده است که: «خواب ابتدای روز "نابودکننده" است، و خواب قبل از ظهر "نعمت" است و خواب پس از عصر "حماقت" است.»
و فکر میکنم درستش این باشد که به آدم عاقل...!
راستش با این وضعیت نظام آموزشی که ما دانشجوهای بدبخت حتی موقع اذان هم سر کلاسیم شاید از دانشجو جماعت توقع قیلوله نتوان داشت(!) اما دست کم می توانیم خواب بین الطلوعین را که در حدیث بالا نابودکننده خوانده شده از برنامه زندگی مان حذف کنیم. مگر قرار است چندبار زندگی کنیم که برای دست کشیدن از اشتباهاتمان این اندازه تعلل می کنیم؟! هان؟!
از امام راستگویمان -حضرت صادق(ع)- هم نقل شده که از خواب بین الطلوعین بپرهیزید چون خدا روزی مخلوقات را در این فاصله مقرر و تقسیم میفرماید.
شاید انجامش در ابتدا سخت به نظر بیاید، اما فراموش نکنید که ما به اصلی پایبندیم که میگوید:
به آدم عاقل یه بار میگن!
فا نو
