با یکی از خانم های پرسنل دانشگاه توی آسانسور بودیم. قبل راه افتادن آسانسور یکی از آقایان پرسنل دانشگاه به جمعمان پیوست. شروع کردند با هم سلام و احوالپرسی. آقا گفت: خوب هستی خانم فلانی؟! خانم گفت: شما بهتری! آقا گفت: نه شما بهتری از من! و هی این گفت تو بهتری و آن گفت تو بهتری تا اینکه آقا یکهو برداشت گفت: اصن بیا بریم همین الان با یه بهتر سنج امتحان کنیم!
هرچه می نویسم پنداری دلم خوش نیست و بیشتر آنچه در این روزها نبشتم همه آن است که یقین ندانم که نبشتن اش بهتر است یا نانبشتن اش. حقا و به حرمت دوستی که نمی دانم که این را که می نویسم راه سعادت است که می روم یا راه شقاوت؟ و حقا که نمی دانم که این نبشتنم طاعت است یا معصیت؟ کاشکی یکبارگی نادان شدمی تا از خود خلاص یافتمی!.....
عین القضات همدانی/525-492
+ اگر خواندید و حس کردید ثانیه هایتان را هدر داده اید، نگارنده از همین تریبون حلالیت می طلبد.
++اینجا حرف هایی را می نویسم که فکرکرده ام گفتنش بهتر از نگفتنش باشد.پس اینجا "من" را نمی خوانید.چون ممکن است من یعنی ف.قاف مصداق اتم و اکمل "لم تقولون ما لاتفعلون" باشم.
منوی بلاگ
از سری پست های دوست داشتنی